چــــآدُرَمـــ
تــــو
روحَــــــم رآ مـــی آرایـــی
نــــه تَـטּ ِ نَحیــــفَ و خــــاکی ام رآ
بَـر سَـرَم که مـــــــی گُــذآرَمـَـت
رهــــآ می شـَوَم
از تمـــآم ِبـَنــــدهــآی
اســــآرت ـ دُنـــیآ
و
کـَنـــده می شَـوَمــ
از این زَمـــینِ خـــــــآکی
و سَـبُـــک مــی شَـوَم
از تَـمــــآم وابَـستگـــــی هــــآیِ تَـــטּ
و اوج می گیـــرَم
تــــــآ خُــــــــدآیی شُـــدَטּ